Эдвард Балъцежан - стихи

Edward Balcerzan – wiersze

SŁOWA PRZYBYSZA Z DOŁÓW

Pochodzę z samych dołów

społecznych Tak dawno

że pół życia mi zjadła czynność pochodzenia

Można przerywać myśli w najdrobniejszych ziarnach

wstrzymywać oddech Ale pochodzi się

nieustannie

Nie ja kopałem tamte doły ostatecznie

Nie zsypywałem na ich dno biedoty miejskiej

jak parowiec wczepiony w korzeń błyskawicy

zsypuje marynarzy do szczelin Biskaju

Ruchy chłopskie

rozpadającą się w darninie pokonaną klacz

znam z opowiadań i w zapachu zboża

Pięściami głową zbiłem

te pieniądze Zbijałem je dłużej

niż podkute buty Niż zadymka z tropu

zbija myśliwego

Czy mogę wyjść z tych nizin na powietrze

Nie jestem chyba rybą głębinową Wolałbym

nie wracać o spękanych kościach Na dół.

PЕЧЬ    ВЫХОДЦА    ИЗ    НИЗОВ

Я происхожу из низов

общества Долго упорно

вот уж полжизни я происхожу

Можно прерывать мысли в мельчайших зернах

задерживать дыханье Но происходишь

непрестанно

Не я унизил низы

Не я их ссыпал на дно городской нужды

как пароход воткнувшийся в корень молнии

ссыпает матросов в Бискайскую бездну

Крестьянские движенья

гниющую в земле поверженную клячу

я знаю из рассказов и в запахе хлебов

Я своими руками своей головой сколотил

эти деньги Сколачивал дольше

чем табуретку Чем писатель

сколачивает крепкую фразу

Могу ли я выйти из этих низин на воздух

Ведь я не глубоководная рыба Предпочитал бы

не возвращаться с поломанными костями На дно

Tłumaczył Włodzimierz Britanoszskij

CZŁOWIEK DO ZAPROGRAMOWANIA

Kiedy już zwalczył w sobie co miał do

zwalczenia Więc łupież i inne skłonności

A trzeba wiedzieć skłonny był do rzeczy niskich

jak zbocze pasma gór jak pasmo włosów

które na dno transzei z brzękiem pada

Kiedy już nawet skłonów

tułowia

zaprzestał

Gdy już wywalczył w sobie mózg!

elektronowy! Z siecią

żaróweczek

pełną srebrnych myśli

z jednego zaciągu

a każda mogła znaczyć tylko tak

lub nie

tak nie

i czekał aż w nim ktoś zaprogramuje Ideę

zwalczania innych Jak

radośnie czekał

to właśnie wtedy się musiało człowiekowi zemrzeć

Świat go

zwalczył:

akurat zwalczał w sobie wszystko co miał do

zwalczenia.

ЧЕЛОВЕК   ДЛЯ    ПРОГРАММИРОВАНИЯ

Когда уже он превозмог в себе все то

что должен был превозмочь Нечистоплотность

                                и прочие склонности

А надо знать что он к вещам был склонен низким

как склоны горных кряжей как кряжистое тело

со стуком падающее на дно траншеи

Когда уже и шею

он перестал

склонять

Когда он смог себе в башку втемяшить мозг!

электронный! С сетью

лампочек

полной серебряных мыслей

из одного набора

а значить каждая могла лишь да

или же нет

да нет

и ждал что в нем запрограммируют Идею

превозмоганья других Как

радостно ждал

и тут-то пришлось умереть человеку

Мир

превозмог его:

как раз превозмогал в себе все то

что должен был

превозмочь

Tłumaczył  Włodzimierz Britaniszskij

POCZĄTEK MYŚLI: „MY''

                                               Bogusławie

„My” – to początek słowa „myśl”

osobne

od każdego z nas, odmienne

przez ile już pór jego lotu, ile piór, zadrapań

na czerpanym po kolana śniegu, po zeszytach

lasów

poplamionych do czerwieni słońcem, w gęstych zszywkach

ścieżek; piór

gdy te szybują w oknach papeterii, niby liść

skreślony ręką

na dół

aż pod dom

z dzwonem światła w środku, w którym zatopieni

jak i on w dno podłogi, my w jego bursztynie

odczytujemy z tego wiersza myśl

po myśli.

НАЧАЛО    МЫСЛИ:    «МЫ»

Богуславе

«Мы» — это начало слова «мысль»

отдельное

от каждого из нас, отличное

сколькими уже пареньями, сколькими перьями, черканьями

на черпаемом по колено снеге, по страницам

лесов

с алыми кляксами солнца, по строчкам

тропинок; перьями,

парящими в окнах писчебумажного, будто лист

сброшенный

вниз

к подножью дома с колоколом света, комнатой, в которой,

                                    погруженные с нею

в пол, мы в ее янтаре

вычитываем из вот этих строчек мысль

за мыслью

Tłumaczył  Włodzimierz Britaniszskij