myslenie toba
nacinanie brzozowej kory pіocien Renoira
ale tylko do miejsc nie zabliznionej wilgoci
zwijanie w przekrwionym kciuku prazacego zagla
z tkaniny twego biodra nazbyt spierzchlej farba

zblakany w tobie

w dzwieczne mrowisko grudek na odwrocie lydki
zwiany z sucha wata przesilenia
dostrzegalny w listopadach swiatel wzbierajacy
w sypka іache przysnionego tobie ciala

powtуrzeni w sobowtуrach naszych ust — niepowtarzalni
wydobyci z ciepіych kropel snu — niedocieczeni
przygarnieci w popielatej wnece — czasu? siebie? snu?
ogarniajacy wneke